موشک ناشناخته یمنی چگونه از سپر دفاعی اسرائیل گذشت؟

به گزارش مشرق ، سید رضا میرطاهر طی یادداشتی نوشت: اسرائیل با توجه به سامانه های پدافند موشکی چند لایه خود ‏تاکنون توانسته بود تا حد قابل توجهی حملات موشکی یمن را رهگیری نماید. اما انصارالله این بار با درس گیری از ‏تجارب و نیز به بکارگیری موشک های سریع تر و با دقت بیشتر توانست با موفقیت این موشک را به هدف برساند.‏

اگر چه نوع موشک اعلام نشده اما فلسطین-2 با توجه به سابقه اصابت پیشین، ممکن است نوع موشکی بوده که ‏شلیک شده است. سرعت کلاهک موشک بالستیک فلسطین-2 در آخرین لحظه بیش از 1000 متر بر ثانیه یا فراتر از ‏3 ماخ است. نمی توان با قطعیت موشک فلسطین-2 را یک موشک هایپرسونیک دانست، اما سرعت آن به چنین ‏موشک هایی نزدیک است. این سرعت زیاد احتمالاً باعث شده سامانه های پدافندی از رهگیری آن عاجز بمانند.‏

فیلم های قبلی منتشرشده از زمان برخورد کلاهک موشک فلسطین-2 نشان از حرکت در خط مستقیم بدون هیچ گونه ‏مانوری دارد. با این حال احتمالاً بدنه و کلاهک در فازهای مختلف و پیش از برخورد مانورهایی داشته باشد. با در نظر ‏گرفتن الهام گیری یمنی ها از صنعت موشکی ایران، می توان گفت فلسطین-2 در فاز اوج گیری هم قادر به مانور است.

در مقابل اسرائیل مجموعه ای از سامانه های ضد موشکی را در اختیار دارد که شامل سه سامانه گنبد آهنین، فلاخن ‏داود و پیکان 2 و 3 (آرو یا ختس) می شود. ضمن اینکه اکنون سامانه های تاد آمریکا نیز در فلسطین اشغالی استقرار ‏یافته اند. اسرائیل برای رهگیری موشک های بالستیک دوربرد متکی به دو سامانه پیکان و تاد است.‏

پیکان 2 که ارتقایی از سامانه پاتریوت است به رهگیری موشک های بالستیک تا برد 1500 کیلومتر و پیکان 3 تا برد ‏بیش از 2000 کیلومتر می پردازد؛ از کلاهک های انفجاری برای نابودی موشک ها در فاز نهایی حرکت آن ها در جو ‏فوقانی استفاده کرده و دارای برد 90 تا 150 کیلومتری و در خارج جو (حداکثر ارتفاع 51 کیلومتری) و سرعت 9 ماخ است. سامانه ضد موشکی « پیکان 3» از فناوری برخورد جنبشی برای رهگیری موشک ها قبل از ورود مجدد آن ها به جو ‏استفاده کرده و موشک های آن می توانند با اهداف بالستیک در ارتفاع بالا به صورت ‏hit-to-kill‏ (برخورد مستقیم) ‏درگیر شوند.‏

موشک های سامانه تاد (‏THAAD‏) که اخیراً به اسرائیل منتقل شده نیز می توانند تا ارتفاع 150 کیلومتری و برد 200 ‏کیلومتری با موشک های بالستیک کوتاه برد تاکتیکی و میان برد تا سقف سرعت 11 تا 12 ماخ درگیر شوند. سرعت ‏خود موشک های رهگیر سامانه به 8.2 ماخ یا 2800 متر بر ثانیه نیز می رسد و از قابلیت برخورد مستقیم برای نابودی ‏هدف استفاده می کنند.‏

روایت های مختلفی درباره علت شکست اخیر سامانه های دفاعی اسرائیل وجود دارد. اسرائیل ابتدا اعلام کرد موشک ‏رهگیری شد و قطعات آن به فرودگاه اصابت کرد اما بلافاصله این ادعا رد و گزارش شد که انفجار ناشی از اصابت ‏مستقیم موشک بوده است. گودال 25 متری ایجادشده نیز نشان می داد خود کلاهک اصابت کرده و نه قطعات موشک.‏ برخی به محدودیت های فنی پدافندهای مبتنی بر رادار اسرائیل اشاره و برخی به این نکته اشاره کردند که سامانه های پیکان 2 و 3 گاهی ‏اوقات به دلیل شرایط جوی متغیر یا سایر عوامل طبقه بندی شده از کار می افتند. گفته شده یکی از تغییرات اخیر انصارالله انجام حملات در ‏طول روز بوده که رهگیری موشک ها را پیچیده تر می کند.

ارتش اسرائیل بعدتر اعلام کرد فرایند شناسایی، عملکرد سیستم های دفاعی و مکانیسم های هشدار به درستی عمل کرده اما نقص در ‏موشک رهگیر منجر به شکست رهگیری شده است. تحلیلگران نظامی اسرائیل، اعتراف کرده اند که این موشک هم دقت فوق العاده ای و ‏هم توانایی نفوذ به پدافند هوایی اسرائیل را داشته و بنابراین باید بررسی کرد که آیا این اشتباه اسرائیل بوده یا اینکه آن ها با نوع جدیدی از ‏تهدید مواجه هستند. برخی نیز این گمانه را مطرح کردند که ممکن است ایران فناوری پیشرفته مانور برای فرار از پدافند هوایی را به ‏انصارالله منتقل کرده باشد.‏

با این شرایط این نکته مسلم این است که مشکل اصابت ناشی از عدم شناسایی نبوده چرا که هم پیکان و هم تاد تلاش کردند این پرتابه را ‏رهگیری کنند، اما شکست خورده اند. بنابراین دو احتمال سرعت بالای موشک و نقص فنی موشک رهگیر سامانه های اسرائیلی بیشتر مورد ‏توجه است.‏ این که کدام یک از این دو درست باشد تاثیر زیادی بر معادله بازدارندگی دارد.

منبع: اندیشکده تهران